Ölüyorum...Sebebimsin...

Paz Şub. 22, 2009 12:25 am

Ölüyorum...Sebebimsin...

Şimdi
sen gideceksin ve ben arkandan bakakalacağım. Dur diyemeyeceğim, sesim
çıkmayacak. Susuşlarımda saklı kalacak duygularım ne kötü... Söz
geçiremeyeceğim göz yaşlarıma akacak. Saklayacağım görmeyesin diye,
beceremeyeceğim. "Ağlama" diyeceksin bana, seni dinlemeyeceğim. İçimde
biriken ne varsa gözlerimden taşacak dışarı. Dokunmak isteyeceksin,
başımı geri çekeceğim öfkeyle. Kızgınım gidişine çünkü, öfkem bir dağ
gibi büyük. Ne varsa hayata dair alıp götürüyorsun benden farkında
değilsin. Ya da farkındasın ama değilmiş gibi davranıyorsun. Sen kendi
yolunu çiziyorsun şimdi ve doğru bildiğini yapıyorsun. Bense binlerce
yanlışın ortasında tek başınayım. Oysa beklediğim sevgiliydin sen.
Yorgun dünlerden damıtılmış, kimliksiz sevdalardan süzülmüş aşkımın tek
sahibi. Sanki seni aramıştım yıllarca da , ararken aşk niyetine yabancı
kollarda uyumuştum. Bu yüzden kimse kandırmadı beni, dindirmedi aşka
susamışlığımı. Hep eksikti hep yarım. Ne yazık ki "Bu kez tamam"
dediğimde de yarım kaldığımı görüyorum. Belki de sevmeyi beceremiyorum
ben.

Öyle ya, deli sevdalar bana göre değil belki de. Dümdüz, heyecansız,
içimdeki kuşlar kanat çırpmadan ve tutkuyu kanımda hissetmeden
yaşamalıyım aşkı. Buna aşk denirse tabii.. Bu yarım kalmışlık duygusu
yok olur mu o zaman? Peki sen biliyor musun bu acıya katlanmaların
ilacını? Bu yürek sancısını ne dindirecek? Bu geceler nasıl geçecek?
Söyle yar, içimi kor gibi yakan bu ateş nasıl sönecek?
Acelen var biliyorum. Gideceksin, yaşanmamış zamanları da beraberinde
götüreceksin. Bunu hiç istemiyorum. Ne berbat bir duygu bu..
İstemediğim bir şeyi yaşıyorum ve buna engel olamıyorum. Benden
bağımsız gelişiyor her şey. Çarpmanın etkisiz elemanı gibiyim. Ya da
bir savaş filminin daha ilk karesinde atılan ilk kurşunla düşüp ölen ve
bir daha da hiç görünmeyen figüran...
Haydi git, bu yol senin yolun. Dilediğince özgür at adımlarını. Kendin
için iyi olanı yapıyorsun ya ne önemi var gerisinin. Yaşadığımız kısa
günlerin anısına sığınır, atlatmaya çalışırım bu acıyı. Sensiz olmaktan
daha kötü ne olabilir bu hayatta? Bir insanın başına en kötü şey
gelmişse başka hiçbir şeyden korkmuyor.

Bir tek seni kaybetmekten korkuyordum. Oda geldi başıma..