Ana

C.tesi Ara. 27, 2008 4:02 am

Ana FANİLER arasında en muazzez varlık ana

O yerde, gökteki bir baş ve cennet ayaklarının altında

Pabucunun tozu göze sürme kadar aziz ve

o ayaklara sürünen yüzler arş eşiğindeki başlar kadar yüce

Ana inleyen varlık, bütün bir hayat boyu inleyen ve sulayan

O’nun analığı evlatla kaim; «anam» deyen biriyle

Evlat olmayınca ana, ana değil; ya «anam» demeyince

Ananın emeli bir evlat, bazen da başka birşey

Mana gibi, ruh gibi, ideal gibi birşey

Ana var, dünyaya getireceği yavruyu hak yoluna adar

Ana var, bir yavru ister, ister de elde etmeden inkisar içinde gider

Ana var, izah edemeyeceği yavru’nun hesabiyle iki büklüm olur ve «keşke daha önce ölüp de unutulup gitseydim» der

Ana var, evladıyla abideleşir, başı semaya ulaşır

Ana var, evladıyla derbeder ve bed-nam olur

Ana var, firavun otağında bir millet’in gözdesi

Ana var, Nebi hücresinde şeytan bendesi

Ana var sessizdir, belirsizdir, meçhuldür; fakat güller, çemenler yetiştirir

Ana var, destanlara sığmaz; a zihinlerde, sinelerde göklerdedir, Ana var, kâğıttadır, kalemdedir, romandadır

Toprak, tohuma ana; kaynak, çağlayana; Havva insanoğluna; Meryem bir
Ruh’a; Âmine bütün bir hakikat’e, varlığının sırrına, surların özüne

İyisi de var, kötüsü de ana’nın; iyisine canlar feda; ya kötüsüne, talihsizine ne demeli

Evladından yana gülmemişe gün yüzü görmemişe

Ana-evlat iki vücut bir ruh; o

vücudundan bir parça, kucaklarda dilruba emekleyen yumurcak ve nihayet
birbirini takip eden ayrılışlarla, ana için sineyi yakan bir kor, kalbe
saplanan bir mızrak

Gelişme dönemi, tahsil hayatı, askerlik çağı, bunların her biri ananın yüreğini ağzına getiren bir ızdırap dönemeci

Ana her zikzakta bir sürü göz-yaşı döker

Okuma ayrılığına, izdivaç ayrılığına ve askerliğe

Ana daima ağlar, daima buhurdan gibi tüter

Teselli bulup durduğu olduğu gibi, sel sel olan gözlerinin yaşında boğulduğu da olur

O mukaddeslerine, vatanına, namusuna kurban verdiği yavrusunu armağan sayar ve teselli olur

Ya bir hiç uğruna ölene

İşte burada ananın dili tutulur

Evet, o küffara karşı şehit olan evladına koşmalar dizer, ninni söyler, onlarla avunur

(Burası Yemen’dir, gülü çemendir, giden gelmiyor acep nedendir, acep nedendir

)
Gözlerde şehit silueti kulakta Cennet ırmakları gibi Onun sesi; «Küffar
Kırım’ı aldı anam, Düşman yurduma daldı anam, ırzım paymal oldu anam,
Ben oraya giderim

» Kırım’da küffara iltihak eden de var; Plevne’yi unutup Tuna’da tenezzühe çıkan da var, işte ananın belini büken de bunlardır

Eski kurbanın düşmanı, yeni kurbanın dostu; ne desin ana

bu girift bilmeceye

Vay benim talihsiz anam! Kalbi rahatsız anam; kaddi bükülmüş göz- teri
dolmuş anam; dizine vurup saçını yolan anam; kim etti bunları sana, kim
kıydı kalbinin semeresine, gözünün nuruna

Kıralım o elleri, su serpelim ateşine… Artık ağlama anam; gözyaşlarında meydana gelen bulutlar, ta arşa kadar yükseldi

Bak şimdi orada şimşekler, burada rüşeymler; dağınık kâkülünü düzeltmek
için sana koşuyorlar… Biz hepimiz senin feryadına koşuyoruz

Dudağımızda kurtuluş nağmesi, elimizde Yusuf’un gömleği, Çin-t cebinine, yaşaran gözlerine sevinç müjdesi ile geliyoruz

Sessiz infiallerin dinsin diye, kanayan yaraların onulsun diye, bütün
bir mücrimler topluluğu adına afv dileyip eşiğine baş koyduk anam