MARTILAR

Cuma Ara. 12, 2008 8:45 am

Bundan yüzyıllar önce deniz aşırı, çok güzel bir ülke varmış.Tabi her
masalda olduğu gibi bu masalda da o ülkenin bir kralı ve tabii ki bir
de prensesi varmış. Prenses dünyalar güzeli bir kızmış.

Kral ona bakılmasını yasaklamış, her gün dolaşmak için saray
muhafızları ile sarayın dışına çıkacağı ilan edildiğinde halk eğilir ve
gözlerini kapatır,ya da evlerine kaçışırmış. Onu görmenin bedeli ölümle
cezalanmakmış.

Günlerden bir gün yine prenses dolaşmak için çıktığında; fakir bir
köylü delikanlı her şeyi göze alarak başını kaldırmış ve prensesle göz
göze gelmişler... O an fakir delikanlı prensese inanılmaz bir aşkla
tutulmuş.

Prensesin derin bakışlarının da boş olmadığını düşünmüş ve günlerce
uyuyamamış. Fakir delikanlı ölümü bile göze almak pahasına, prensesi
bir kere daha görmek için uğraşmış durmuş. Bu arada güzel prenses de
onu tutulmuş onun zarar görmemesi için günlerce kendini saraya kapatmış.

Sonunda dayanamayan fakir delikanlı her şeyi göze alarak gizlice
sarayın bahçe duvarına tırmanmış ve prenses ile bir kere daha göz göze
gelmişler.

Fakir delikanlı hemen duvardan atlamış ve prensesle konuşacağı anda
saray muhafızlarına yakalanmış. Kralın karşısına çıkarılan delikanlı
ölümle cezalandırılacağını bildiğinden krala prensese duyduğu aşkını
anlatmış.

Kral ölüm emrini vereceği anda prensesin yalvarışlarına dayanamayarak delikanlıya başka bir ceza vermeyi kabullenmiş.

Hemen bir gemi hazırlattıran kral, gidilebilecek en uzaktaki adaya bir
fener yaptırmış ve fakir delikanlıyı da o adada yalnız yaşamaya mahkum
etmiş...

Aradan bir kaç ay geçmesine rağmen prensesi unutamayan delikanlı
prensese olan aşkını kağıtlara dökmüş ve martılara anlatmaya başlamış...

Artık bütün martılar fakir delikanlının prensese olan aşkını anlamış ve
yazdığı mektupları prensese götürmeye başlamışlar... Zamanla prensesin
de yazmış olduğu mektupları fakir delikanlıya götüren martılar
aracılığı ile iki gencin arasındaki aşk iyice büyümüş. Ta ki... Bir
sabah sarayın bahçesinde kahvaltı yaparken prensesin odasının
penceresine ağzında bir mektupla konan martıyı kralın görmesine dek.
Tabii korkulduğu gibi olmamış... Martıların bile aracı olduğu İki
gencin arasındaki büyük aşkı anlayamadığı için kendisinden utanmış ve
ağlayarak kızına sarılan kral, hemen bir gemi göndertip fakir
delikanlıyı getirtip kendisi ile evlendireceğini söylemiş.

Buna duyunca çok mutlu olan prenses hemen delikanlıya bir mektup yazmış
ve olanları anlatmış. Bu arada mektubu götürmek için bekleyen
martıya da tüm martıların düğünlerine davetli olduğunu söylemiş.

Buna çok sevinen martı mektubu bir an önce ıssız adaya götürmek için
yola çıkmış. Tam yolu yarılamışken yanından geçen bir kaç martı
arkadaşına haber verip hepsinin düğüne davetli olduğunu söylemek için
gagasını açtığında mektubu düşürmüş. Tüm martılar hep birlikte mektubu
aramaya başlamışlar. Fakat bir türlü bulamamışlar...

Bu arada prensesten mektup alamayan aşık delikanlı, yazmış olduğu
mektupları göndermek için bir tek martı bile bulamamış... Biraz
ilerisinde uçuyorlar fakat yanına gitmiyorlar ve mektubu arıyorlarmış...

Prensesin kendisini artık unuttuğunu,istemediğini, martıların da onun için
yanına gelmediğini sanan delikanlı üzüntüsünden sonunda kendisini
fenerden kayaların üzerine atarak intihar etmiş. Olanlardan habersiz
kralın gemisi adaya vardığında fakir delikanlının soğuk bedeni ile
karşılaşmışlar...

İşte o gün bugündür, martılar o mektubu ararlar. Mektubu bulup,o
inanılmaz sevgiyi geri getirebileceklerine, her şeyi düzelteceklerine,
inanarak hep denizler üzerinde uçuşup dururlar.